Evlendiinden beri evinde kalan babas yznden eiyle srekli tartyordu.
Ei Babasn istemiyor ve
onun evde bir fazlalk olduunu dnyordu.
Tartmalar bazen nanlmaz boyutlara ulayordu.
Yine byle bir tartma annda; ei, btn balar kopard ve "Ya ben giderim,
ya da baban bu evde kalmayacak" diyerek rest ekti...
Eini kaybetmeyi Gze alamazd.
Babas yznden kan tartmalar dnda mutlu bir yuvas, sevdii ve kendini seven
Bir ei ve birde ocuklar vard.
Ei iin ok mcadele etmiti evlilii srasnda.
Ailesini ikna etmek iin ok uram ve ok sorunlarla karlamt.
Hl onu lrcesine seviyordu.
aresizlik iinde ne yapacan dnd ve kendince bir zm yolu buldu.
Yllar nce avclk merak yznden kendisi iin yaptrd kulbe tipi
da evine gtrecekti babasn . Haftada bir urayacak ve ihtiyac neyse karlayacak,
bylelikle eiyle de bu tr sorunlar yaamayacakt.
Babasna lzm olacak btn malzemeleri hazrladktan sonra yatalak babasn yatandan
kaldrd ve kucaklad gibi arabaya att.
Olu Can, "Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye srar edince onu da arabaya ald ve
birlikte yola koyuldular.
Karakn tam ortalaryd ve korkun bir souk vard.
Kar ve tipi yznden yolu zor seiyorlard.
Minik Can, srekli babasna "Baba nereye gidiyoruz ?" diye soruyor ama cevap alamyordu.
te yandan; nereye gtrldn anlayan yal adamsa gizli gizli gzya dkyor
olu ve torununa belli etmemeye alyordu.
Saatler sren zorlu yolculuktan sonra da evine ulatlar.
Epeydir buraya gelmemiti.
Baraka tipindeki da evi artk rmeye yz tutmu, tavan akyordu.
Barakann bir kesini temizledi hazrlad ve arabadan yklendii yata oraya itina
ile serdi.
Sonra dier malzemeleri tad en son da babasn srtlayarak yataa yerletirdi.
Tipi, adeta barakann iinde hissediliyordu.
Barakann iinde frtna vard adeta.
aresizlik iinde babasn izledi.
Daha imdiden meye balamt.Yarn yine gelir bir yorgan ve birka battaniye
getiririm diye dnd.
yle zgnd ki, dnya bana gyor gibiydi.
O, bu duygular iindeyken babas, yreine bak saplanm gibiydi.
Yllarca emek verdii olu tarafndan bir barakaya terk ediliyordu.
Gururu incinmiti, ii yanyordu ama belli etmemeye alyordu.
Minik Can ise olanlara hibir anlam veremiyordu.
Anlamszca ama dedesinden ayrlacak olmann vermi olduu zntyle sadece seyrediyordu.
Artk gitme zamanyd.
Babasnn yatana eildi, yanaklarn ve ellerini defalarca pt.
Beni affet der gibi sarld, koklad.
Artk ikisi de kendine hakim olamyor ve hkra hkra alyordu.
Buna mecburum der gibi bakt babasnn yzne ve Can'n elini tutup hzla barakay
terketti.
Arabaya bindiler.
Can yola ktklarnda alamaya balad, neden dedemi o souk yerde braktn diye.
Verecek hibir cevap bulamyordu, annen byle istiyor diyemiyordu.
Can: "Baba, sen yalandnda ben de seni buraya m getireceim?"
diye sorunca dnyas bana ykld.
O sorunun yneltilmesiyle birlikte deliler gibi geri evirdi arabay.
Barakaya ulatnda "Beni affet baba." diyerek babasnn boynuna sarld.
Baba oul sk sk sarlm ocuklar gibi hkra hkra alyorlard.
Olu: "Baba beni affet!
Sana bu muameleyi yaptm iin beni affet!" diye hatasn belli ediyordu...Babas olunun
bu szlerine en anlaml cevab veriyordu..."Geri geleceini biliyordum yavrum.
Ben babam da bana atmadm ki, sen beni atasn...
Beni bu dada brakamayacan biliyordum."
