Practice English Speaking&Listening with: Maria Mendes & Karel Boehlee: lunchbreak concert in de Doelen
Mieke: Maria Mendes.
Ik voel me heel erg bevoorrecht dat ik een privconcert mag bijwonen
van jou en Karel Boehlee.
We gaan dit nu delen hopelijk met een heel groot publiek.
Heel hartelijk bedankt. Maar voordat we over je muziek gaan praten
moeten we het even over je schoenen hebben.
Vertel me over je schoenen.
Maria: Ik vlieg makkelijker met deze.
Ze zijn
Ze hebben zon aanwezigheid. Ze zijn zo leuk en speels.
Maar allereerst, heel erg bedankt voor je mooie woorden.
Het is een genot om in deze tijden muziek te mogen maken.
In deze moeilijke tijden. Het voelde heel bijzonder
Om hier te zijn, in deze mooie zaal.
En om samen met Karel te spelen, n van mijn favoriete mensen ter wereld.
We spelen inmiddels tien jaar samen.
Zoals ik je hiervoor vertelde, het is een eenmalige kans.
Elke keer als ik het podium op mag
Koester ik dat zo erg
Dat alles nagenoeg perfect moet zijn.
Daarom kleed ik me ook mooi aan. Ik wil op mijn best zijn.
Mijn artistieke werk is natuurlijk werk dat ik elke dag thuis doe.
Oefenen, sterker en voller worden als jazz-muzikant.
Mieke: Je staat vooral bekend als jazz-zangeres
maar vandaag zong je wat was het?
Fado-achtige jazz? Jazzy fado?
Mieke: Vertel me meer.
Maria: Nou, eigenlijk
Zijn al deze nummers afkomstig
uit de Portugese volksmuziek die voornamelijk bekend staat als fado.
Ik ben een jazz-zangeres in hart en nieren en in mijn hoofd.
Ik ben opgeleid in zowel klassiek als jazz.
Maar de fados zijn zo sterk. Niet alleen in verhalen,
maar ook degene die ik heb opgenomen op mijn nieuwste album, Close To Me.
Dat zijn fados met een heel sterk karakter qua harmonie.
Daarom noem ik deze, die het publiek kan beluisteren
Het is een symfonische jazz-benadering van fado.
Symfonisch omdat ik ze heb opgenomen met een metropoolorkest.
En we gaan in 2021 op tournee, we komen ook naar de Doelen.
Met een metropoolorkest. Het is een droom die waarheid wordt!
Maar ik bedoel een benadering van fado waar jazz het voornaamste middel is.
De voornaamste manier van uitdrukken.
Jazz is een dialoog, een gesprek. Je moet weten hoe je moet praten.
Zo zie ik dit hele project
..in gesprek gaan met fado.
Een connectie vormen, bruggen slaan
En fado ergens anders heen voeren.
Dat heb je zojuist gehoord: improvisatie, reharmonisatie, vrijheid
een ander geluid.
Een beetje meer een klassieke sound, vind ik, in vergelijking met fado.
Want fado heeft een wat dramatischere sound.
Het heeft ook een wat ruwere sound.
Als muzikant en zangeres
...geef ik de voorkeur aan de pure kant ervan.
De diepe emotie van de hele heldere sound.
Ik hoop dat het publiek heeft kunnen horen wat ik heb geprobeerd uit te drukken.
Mieke: Je bent afkomstig uit Porto, Portugal.
Ben je opgegroeid met fado? Wanneer ontdekte je het?
Of is het aan de orde van de dag in Portugal?
Maria: Het interessante is
ik heb een andere weg afgelegd
...om fado te kunnen omarmen.
Wat er gebeurde, 30 jaar geleden, toen ik een kind was
was fado niet per se de favoriete muziek van de jeugd, of van tieners.
Inmiddels wel.
Sinds de laatste tien jaar is het heel populair geworden.
Ook omdat de fado-taal zich heeft ontwikkeld naar een moderner aspect.
Ook door verschillende instrumenten toe te voegen
en door nieuwe zangers en muzikanten in de fado-scene.
Ik ben opgeleid voor klassieke muziek.
Ik ging naar concerten
van opera, tot pianosolos en orkesten
...bijna maandelijks.
Omdat iedereen aan mijn moeders kant van de familie muzikant is.
Jazz ontdekte ik in mijn tienerjaren.
Uit nieuwsgierigheid naar bepaalde andere geluiden.
Toen ging ik het zelf proberen
en vond ik een ander soort vrijheid.
Fado kwam weer wat later
Toen ik jazz studeerde in Porto
En naar Rotterdam kwam voor mijn master.
In die tijdspanne werd ik verliefd op de moderne fado.
Van Mariza, en van Carminho Hoewel Carminho weer wat traditioneler is.
En het bleef bij me. Het bleef in mijn hart, ik deed er verder niks mee.
Tot sinds kort, een jaar of 3 terug.
Toen begon ik er meer naar te luisteren
Dat was denk ik het gevolg
van bijna 13 jaar ver van huis zijn. Je weet wel, saudade.
Het missen van thuis begint je op een andere manier te raken.
Ik begon de noodzaak te voelen om me meer te verbinden
Aan de muziek van waar ik vandaan kom.
Dit idee vormde zich in mijn hoofd en hart
Waarom kan ik geen fado-nummers gebruiken als standards?
Zoals wij jazz-muzikanten doen met jazz-standards.
We hebben respect voor de compositie en het verhaal
en die nemen we als beginpunt voor
een ontwikkeling. Die kan intellectueler zijn, maar ook
Een andere manier om je tot dat nummer te verhouden.
Mieke: Vind je ook niet dat fado goed bij deze tijd past?
Het melancholieke gevoel,
de treurigheid.
Heimwee naar iets
naar iets wat we niet helemaal begrijpen. Voel jij dat ook zo?
Maria: Dat voel ik ook, maar niet alleen tijdens deze tijd.
Ik heb het gevoel dat fado
of de meeste universele muziek
die kwetsbaarheid zoekt,
die niet bang is voor het uiten van een kwetsbaar geluid.
Dat is het soort muziek dat moet bestaan en blijven bestaan op de wereld.
Muziek die alleen gedreven wordt door een groove
of door een beat, of gewoon door allerlei geluid.
Is iets dat niet bij mij past.
Bij veel mensen wel, maar als ambassadrice van de muziek is het zo noodzakelijk om
tenminste wat ik kan uitdrukken samen met mijn fantastische musici, zoals Karel Boehlee
mijn album, geproduceerd door John Beasley
en het fantastische metropoolorkest is precies wat ik bedoel.
Binnen een groot concept, een groot symfonisch concept de kwetsbaarheid opzoeken.
En dat aan het publiek laten zien. Het publiek snakt ernaar om dat te voelen.
Dat is een dieper gelegen plek in onze harten. Het gevoel van
Oh, wauw, ik wist niet dat ik dit kon voelen door muziek.
Dat is iets wat momenteel noodzakelijk is. Om de tranen en de duisternis weg te spoelen.
Maar dat is eigenlijk altijd nodig
Mieke: Je woont nu in Rotterdam. Je woont hier al een tijdje.
Hoe ervaar je de stad momenteel?
Is het heel anders dan zeg, 6 weken terug?
Maria: Sinds mijn aankomst hier, meer dan 10 jaar terug
is het hier heel erg veranderd. Het werd meer een wereldstad
Mooier ook, met de nieuwe gebouwen. Het fascineert me, die nieuwe architectuur.
En wat betreft de huidige tijd
ik vind dat de Rotterdammers zich keurig gedragen. Ze respecteren de situatie.
Het is fantastisch, nog steeds, om te zien
dat bij de eerste zonnestraal iedereen zijn balkon op gaat en ervan geniet.
Dat is iets wat, wat mij betreft de Nederlandse bevolking kenmerkt.
Vergeleken met Porto, waar ik vandaan kom. Wij hebben daar vrijwel elke dag zon
dus we koesteren het niet echt.
Ik denk dat de stad meer op zal bloeien als deze situatie voorbij is.
Als deze situatie voorbij is. Daar hoop ik op.
Mieke: Werk je momenteel ergens aan?
Is het nu heel anders dan 6 weken terug?
Ben je aan het werk? Aan het studeren?
Maria: Wat ik kan zeggen is het volgende: Ik ben aan het werk en aan het studeren
maar ik voel me niet zo genspireerd. Dt heeft me genspireerd.
Dit heeft mijn jaar goedgemaakt.
Het is interessant, want als musicus word je echt geroepen.
Je hebt een hele sterke drang om op te treden.
Nu ik deze kans heb gehad
voel ik me heel speciaal. Ik denk dat we het soms voor lief nemen.
Wat ik wil zeggen
ik heb het podium nodig om genspireerd te blijven.
Niet de hele tijd, want die inspiratie. 151 00:33:25,000 --> 00:3:28,000 Je kunt er ook aan werken dat dat
Een soort van Hoe zeg je dat? 153 00:33:30,000 --> 00:3:33,500 Een soort van normale gang van zaken is in je dagelijks leven.
Maar ik kan je wel vertellen dat de eerste drie weken.
Hl moeilijk zijn geweest voor mij.
Ik was wel productief
maar van acceptatie is pas sinds kort sprake.
En dat is gewoon je moet het loslaten...
... en aanvaarden wat het is. We worstelen er allemaal samen mee.
Maar
De muziek die ik thuis maak is meer om mijn tranen weg te spoelen.
Om te componeren moet ik in een andere toestand verkeren.
Ik ga wel die kant op. Dat voel ik.
Ik kan dus niet wachten op de komende weken.
Mieke: Waar kijk je het meest naar uit? Zodra dit allemaal
We zijn al een soort van op weg Naarnormaal.
Waar kijk je naar uit?
Maria: Als ik eerlijk ben, het omhelzen van mijn vrienden en familie.
Ik ben allereerst een mens, daarna pas een muzikant.
Dus dat is het, mijn ouders omhelzen.
Weer voelen dat het ok is om te reizen.
En van mijn grootste angsten is momenteel
dat al mijn familie in Portugal is
En dat ik daar niet heen kan als er iets gebeurt. Dat is een grote angst van me.
Ik kan niet wachten totdat dit voorbij is.
Dat de circulatie weer normaal is.
Een tweede ding waar ik niet op kan wachten
is om mijn band weer te zien.
Hen te omhelzen en een goed glas wijn te drinken.
Wat muziek spelen, en weer shows doen
Want ik had natuurlijk wat annuleringen.
Het inhalen van deze annuleringen.
Ligt nu op september, oktober. Daar hoop ik op.
Weer naar buiten lopen, een ijsje eten.
Wandelen, gezelligheid met de mensen!
Mieke: Wandelen met Maria.
Dat willen we allemaal wel. Heel hartelijk bedankt voor de prachtige muziek.
Doe de groeten aan Karel Boehlee.
We hopen je heel snel te zien bij de Doelen.
Maria: Heel erg bedankt dat ik mocht komen.
Mieke: Dankjewel.
